IMF: Avrupa’nın sanayi politikasında koordineli yaklaşıma ihtiyacı var
IMF, konuya ilişkin yayımladığı blog yazısında, sanayi politikasının Avrupa’da yeniden önem kazandığı aktarıldı.
Ülkelerin, jeopolitik ayrışma ve ekonomik güvenlik zorluklarını aşmak, verimliliği artırmak ve yeşil dönüşümü hızlandırmak için giderek daha fazla sektörel politika müdahalelerine yöneldiği belirtilen yazıda, AB ülkelerinin devlet desteği harcamalarının son 10 yılda 3 katına çıkarak Gayrisafi Yurtiçi Hasıla’nın (GSYH) yüzde 1,5’ine ulaştığı kaydedildi.
Yazıda, bu desteklerin büyük bir kısmının yeşil teknolojiler ve enerji verimliliği projelerine aktarıldığına dikkat çekilerek, Fransa, Almanya, İtalya ve İspanya gibi büyük ekonomilerin bu artışa öncülük ettiği ifadesi yer aldı.
Büyümeyi teşvik etmek için bu tür harcamaların daha da artması gerektiği konusunda artan fikir birliği olduğuna işaret edilen yazıda, ancak hızla ilerlemeden önce durumu değerlendirmenin önemi vurgulandı.
IMF’nin “Avrupa’da Sanayi Politikası” başlıklı yeni raporuna atıfta bulunulan yazıda, söz konusu raporun sanayi politikasının başarısının yalnızca harcama tutarına değil aynı zamanda harcamanın ne kadar iyi yapıldığına bağlı olduğunu gösterdiği aktarıldı.
En iyi niyetle hazırlanan politikaların bile kötü bir şekilde koordine edilmesi halinde ters tepebileceği belirtilen yazıda, bir ülkede belirli bir sektörde üretimi artıran ve maliyetleri düşüren sübvansiyonlar veya vergi indirimleri gibi güçlü müdahalelerin başka bir ülkede tam tersi etki yaratabileceği, karşılaştırmalı üstünlükleri zayıflatabileceği ve verimsizliklere yol açabileceği ifade edildi.
Yazıda, “Tek taraflı sanayi politikaları, ticarete açıklıkları göz önüne alındığında, çoğu AB ülkesi için kaybetmeye mahkum bir stratejidir.” değerlendirmesinde bulunuldu.
Dikkatlice tasarlanmadıklarında tek taraflı politikaların bölge genelinde ters etkiler yaratma riski taşıdığı belirtilen yazıda, bu etkilerin politikaların faydalarını aşabileceği kaydedildi.
Yazıda, Avrupa’nın sanayi politikalarının birleşik, koordineli bir çerçeveye ihtiyacı olduğu vurgulanarak, ülkelerin çabalarını uyumlu hale getirmesi durumunda sanayi politikasının faydalarının maliyetlerini aşabileceğine dikkat çekildi.
